Het is alweer even geleden maar wij hebben het gewoon onwijs druk. Nu heb ik eindelijk even de tijd gevonden aangezien we 19 uur reizen met de bus van Rurrenabaque naar La Paz.

Na het verliezen van 5 kilo aan lichaamsgewicht (Petra had een fiks virus te pakken) in de stad Sucre, besloten wij dat het tijd werd om de natuur in te trekken. Na een busreis van 10 uur werden we midden in nacht afgezet in de plaats Samaipata. Best lastig om een hotel te zoeken op dit tijdstip... Maar uiteindelijk is het goed gekomen. Vanuit Samaipata hebben we het oeroude varenwoud Amboro bezocht. Indrukwekkend om mega grote varenplanten te zien terwijl ze maar 2 cm per jaar groeien. Daar stonden dus hele oudjes. De andere dag zijn we naar een pre Inca ruïne geweest. Een beetje geschiedenis en cultuur snuiven. Samaipata was erg verfrissend na alle steden en hooggebergtes. Eindelijk weer groen en de korte broek kon zowaar aan.

Na Samaipata hadden we een prachtige rit door een groen berglandschap naar de stad Santa Cruz. Een vrij jonge stad voor Bolivia. De stad is pas de laatste 70 jaar ontwikkeld en gegroeid. Daarom is er op het gebied van cultuur niet zoveel te beleven in deze stad. Wat erg wennen was, was de temperatuur van 40 graden. Ineens waren koude douches heel welkom. Vanuit Santa Cruz startte onze tour met Nick's Adventure naar national park Kaa Lya. Een park dat niet vaak wordt bezocht door toeristen omdat het wat afgelegen ligt. Maar wij hadden hele goede redenen om naar dit park te gaan. De kans om jaguars en puma's te spotten in het wild is er namelijk het hoogst. Geen garanties maar wel een hoge kans.

Samen met een jongen uit Nieuw Zeeland, een gids en een kok gingen we 4 dagen op pad. We sliepen in de rangerstations waar de bewakers van het park ook slapen. Van daaruit zijn we meerdere keren per dag op pad geweest met de auto of lopend. In het park bevond zich ook een landingsbaan voor vliegtuigen (aangezien het door regen soms onbereikbaar kan zijn voor auto's) en dat was uiteindelijk ook de plek waar we 45 minuten lang een (mannelijke) jaguar konden observeren. Dolgelukkig waren wij! Naast de jaguar hebben een puma en een tapir over de weg zien lopen en hebben we veel vogels gespot waar we jullie verder niet mee zullen vermoeien. Vier snikhete dagen maar zeker de moeite waard met het zien van 'El Tigre de la America Sud'.

Vanaf Santa Cruz hadden wij onszelf getrakteerd op een binnenlandse vlucht van een uurtje naar La Paz om een busrit van minstens 15 uur te ontlopen. Het was wel wennen om van 34 graden in Santa Cruz te reizen naar het 'koude' La Paz 14 graden. Korte broek uit, jas aan. La Paz is niet de hoofdstad maar zo voelt het wel. Het heeft in ieder geval het hoogste commerciële vliegveld van de wereld. De stad ligt op zo'n 4000 meter. Het oogt als een grijze en grauwe stad waar het altijd koud is, maar we waren zeker onder de indruk van de grootte en ligging.

Een must do vanuit La Paz is het naar beneden fietsen voor de zogenaamde 'meest gevaarlijke weg ter wereld' of in het Spaans ' Ruta de la muerta'. Met de moutainbike begonnen wij vol ornaat met muts en handschoenen op 3500 meter. 70 km verder stond het zweet op onze bovenlippen van het tropische klimaat op 1200 meter. Of was het zweet van angst...? Maar wij zijn nu officieel ' deadliest road survivals'!

Ons verblijf in La Paz was kort omdat we weer lekker de warmte op wilde zoeken. We hadden onszelf wederom getrakteerd op een vlucht van 40 minuten. Deze vlucht liep 3 uur vertraging op en het was twijfelachtig of het vliegtuig kon landen op de plaats van bestemming ivm een stroomstorting. Maar eind goed al goed we belandde toch in Rurrenabaque. Het vergt even wat oefening maar inmiddels kunnen we deze plaatsnaam foutloos uitspreken. Samen met Nikki uit Australië zijn wij 4 dagen naar Madidi National Park geweest. Een 6 uur lange boottocht stroomopwaarts bracht ons bij Berraco ecolodge. Een lodge waarmee de lokale bevolking die leeft in Madidi wordt ondersteund. We waren dus hartstikke goed bezig. Dat Madidi een tropisch regenwoud is, hebben we geweten. Ruim de helft van de tijd regende het. Helaas houden de beesten zich dan schuil en was er weinig voor ons te spotten. Maar op de enkele droge momenten hebben we toch wilde zwijnen, apen, vogels, reptielen en insecten gezien. En onze lieveling: de capibara.

We hebben ons verblijf in Bolivia bij de immigratie verlengd. Zo leuk vinden we het hier. Peru moet nog even op ons wachten.

PS. De busrit van vannacht was zeer avontuurlijk. Midden in de nacht brak het voorwiel af en belandden we in de greppel. Schrokken ons rond maar gelukkig liep het goed af. We konden een half uur later met een andere bus meerijden.